පසුගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තු මාසෙ තවත් යාලුවෝ දෙන්නේක් එක්ක මම සංචාරයක් ගියා රුසියාවේ… මේ සංචාරය පුරාම තිබ්බේ රස බර මතක සටහන්. එකින් එක දිගහරින්නයි මේ සූදානම…
රුසියාවට යන්න පුළුවන් උනාට රුසියාවට ගිහින් එහෙ මෙහෙ යන එක නම් බොරු බාසාව දන්නේ නැතුව… ඉංගිරිසියෙන් මොනව හරි ඇහුවොත් ලැබෙන උත්තරේ “යස්”, “නෝ” කියන එක විතරයි කියල විනාඩි 5ක් යන්න ඉස්සෙල්ල තේරුනා.. රුසියානු බාසාවෙන් ඇරෙන්න වෙනත් බසකින් ලියැවුනු බෝඩ් එකක් හොයනව කියන්නේ නිකන් කළුනික හොයනවා වගේ තමයි..
ඔය ඔක්කොටම අපි තුන්දෙනාට උදව් උනේ මගේ අතිජාත මිත්රයෙක් වන චතුරංගයි… මිනිහා ඒ දවස් වල රුසියාවෙ ඉගෙනගන්න අවසන් වසරේ වෛද්ය ශිෂ්යයෙක්. අපිත් එක්ක යන යන තැන ටුවරිස්ට් ගයිඩ් වගේ චතුරංගය හිටපු නිසා ජාමේ බේර ගත්ත මිසක්, නැත්නම් තාමත් මොස්කව් ගුවන් තොටුපලේන් එලියට යා ගන්න බැරුව ඉන්නවා ඇති අපි සෙට් එක.
දැන් එන්ටර් වෙමු කතාවට… උඩ තියෙන නිධාන කතාව කිව්වේ කතාව තේරුම්ගන්න ලේසි වෙන්න…
මේ සිද්දිය උනේ අපි St. Petersburg නුවර පාර දිගේ ඇවිදගෙන යනකොට…
අපි සෙට් එක පාර දිගේ ඇවිදගෙන යනකොට මෙන්න ඉන්නවා….
කවුද?
වීනස් දෙව්දුවක්… 😀
හොහ්..හොහ්… මම දන්නවා කට්ටිය මොකද්ද හිතන්නේ කියල….
කට්ටියම හිතන්නේ ලස්සන රුසියානු කෙල්ලේක් ඉන්න ඇති කියල නේද? 😛
අනේ… හීනෙ බිඳුන නම් සමාවෙන්න….
ඇත්තටම හිටියේ බොරු වීනස් දෙව් දුවක්.. ඒ කියන්නේ ප්රතිමාවක්…
ඇත්ත ප්රතිමාව වගේ නෙවේ, දුඹුරු පාට එකක්…
ටිකක් විමසිල්ලෙන් බැලින්නම් දන්න කියන බාසාවෙන් එතන තියෙන බෝඩ් ලෑල්ලේ පොඩියට ලියල තියෙනවා යමක්.
Chocolate Museum කියලා…
ඔය පහත අමුණලා තියෙන්නේ හරියටම ඒ වෙලාවෙ ගත්තු පින්තූරයක්…
කොහොමද වීනස් අක්කා?
ඉන්නව නේද ඒ වගේම?
ඉංගිරිසියෙන් ලියල තිබ්බ බෝඩ් ලෑල්ල නිසා ආපු කික් එකත් එක්ක අපි සෙට් එක එක කකුලෙන් රෙඩි මියුසියම් එක බලන්න යන්න…
චතුරංගගෙන් ඇහුවම එච්චර කැමැත්තක් නැහැ වගේ…
ඒ උනාට අපේ කික් එක දැකලද කොහෙද පොරත් කිව්ව යමු ඇතුලට කියල…
ඉතින් අපි ටික ටික දුරක් ඇතුලට ගියා..
අපි දැන් ඉතින් චොකලට් මියුසියම් එකක් ගැන හීන මව මව යනවා…
යන්කොටත් තියෙනව ඒ බෝඩ් ලෑලි ඊතලේ ඇඳලා මියුසියම් එක පෙන්නලා…
ඔහොම ගිහිල්ලා නැවතුනා එක තැනක…
එතනින් එහාට යන්න බැහැ,
බැලින්නං මොකද්ද දන්නවද?
ඒක එක එක වර්ගයේ චොකලට් විකුණන පොඩි කඩ කාමරයක් !! @#$!#!#
චතුරංගයා අවුරුදු 5ක් විතර හිටපු එකානේ.. ඌ ඒක දැනගෙන ඉඳල තියෙන්නේ… අපිට ඕනෑනිසාවට ඇවිත් අපිත් එක්ක…
කොහොමද ඉංගිරිසියෙන් තිබ්බ බෝඩ් ලෑල්ලට වශී වෙලා (වීනස් අක්කාට එහෙම නෙවෙයි) කට්ටිය ඇදිලා ගියපු හැටි.
කාලෙකට පස්සෙ පුරුදු යමක් දැක්කම ඔහොම වෙනවා තමයි.
ප/ලි:
හොඳ සමාජවාදියෙක් ඉන්නවා නම් කියමු බලන්ඩ බෝඩ් එකේ රුසියන් බාසාවෙන් මොනවද ලියල තියෙන්නේ කියලා…